Ένα «σατανικό βιβλίο» για την «Ελληνορθοδοξία»

Του Απόστολου Φωκά*

Βάλλεται ο Χριστόδουλος, δηλαδή βάλλεται η ελληνοορθοδοξία από τους «άθεους αριστερούς»! Συναγερμός στη Μονή Πετράκη. Προσοχή, χριστιανοί! Προσοχή: «Θαυμαστά αποτελέσματα δείχνει να πετυχαίνει η εκστρατεία εκφοβισμού του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου που έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγες εβδομάδες οι άθεοι αριστεροί. Ναυαρχίδα αυτής της εκστρατείας το βιβλίο-λίβελος κατά του Χριστόδουλου "Η Μάστιγα του Θεού", που έγραψε ο γνωστός ανθέλλην δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης... Έντρομος ο Αρχιεπίσκοπος-Κεραυνός σε κάθε κήρυγμά του τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, γλείφει τους άθεους αριστερούς, εξυμνώντας τους λαθρομετανάστες! (…) Όταν λέει τέτοια πράγματα ο Αρχιεπίσκοπος Κεραυνός για να καλοπιάσει τους αριστερούς, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι το παιχνίδι είναι χαμένο για εμάς τους Έλληνες...». Αυτά «αποκάλυψε» την περασμένη βδομάδα το ημιεπίσημο όργανο του Χριστόδουλου, «Στόχος». Και η εφημερίδα «Άλφα1» του ΛΑΟΣ: «Θα αντιδράσει κανείς απ’ όλους αυτούς που υβρίζει ο Μανώλης Βασιλάκης; Όσο χριστιανός και αν αισθάνεται, νομίζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν πρέπει να σιωπήσει. Ειδάλλως, θα δώσει το πράσινο φως στους απανταχού αριστεροκουλτουριάρηδες να τον υβρίζουν άφοβα, αντλώντας επιχειρήματα από τον λίβελο του Βασιλάκη. Και μαζί με τον Χριστόδουλο θα ξεφτιλιζόμαστε όλοι εμείς οι Ελληνορθόδοξοι που τον στηρίζουμε...». Έντρομος κοτζάμ «Αρχιεπίσκοπος Κεραυνός»;

Το «θαύμα» του Διαφωτισμού
Μέρες που είναι, τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει ο Αρχιεπίσκοπος και το περιβάλλον του, παρά ένα θεϊκό σημάδι, ένα θαύμα; Όχι το λειψανεμπόριο του Βησσαρίωνα, μα κάτι περισσότερο, ένα θαύμα της «Δεξιάς του Κυρίου» που να αναστήσει τον «Εσταυρωμένο Χριστόδουλο», σταυρωμένον ανάμεσα στο Γιοσάκη και στο Βαβύλη, στον φρικτό Λυκαβηττό-Γολγοθά του άθεου Κολωνακίου. Αλλά η Δεξιά του Κυρίου έχει άλλα πιο σοβαρά πολιτικά προβλήματα και καμιά διάθεση να ικανοποιήσει τις υπερφίαλες απαιτήσεις ενός «επαίτη» Αρχιεπισκόπου, εύκολα χειραγωγούμενου και πανταχόθεν εκβιαζόμενου. Είναι κωμικοτραγική η θέση του, καθώς από Κύριος της Δεξιάς βρίσκεται αιχμάλωτος της Δεξιάς του Κυρίου, χρήσιμος μόνο σαν ψηφομαζώχτρα της προκειμένου να διασώσει το θρόνο του. Πού τα παλιά μεγαλεία, οι συνεχείς απαιτήσεις για εξόφληση «γραμματίων» και οι εκβιασμοί στην Πολιτεία; Γιατί κατάπιε τη γλώσσα του και δηλώνει στους στενούς συνεργάτες του ασθενής και «περίλυπος έως θανάτου» επειδή δεν ξέρει με ποιο τρόπο να αντιμετωπίσει ένα «σατανικό βιβλίο» 666 σελίδων με τα ίδια του τα λόγια και έργα; Δεν μπορεί δηλαδή να αντιμετωπίσει τον Εαυτό του. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το βιβλίο, ένας μεγάλος πανοραμικός καθρέφτης.Αντί όμως για το θαύμα που ευχόταν ο Χριστόδουλος συνέβη ένα «θαύμα» του… «άθεου Διαφωτισμού». «Αναστήθηκε» ο Ελευθέριος Βενιζέλος, και μιλά μετά από εκατό (100) ακριβώς χρόνια. Ο Βασιλάκης ανέσυρε από τη λήθη συγκλονιστικές αγορεύσεις του, του 1906, άγνωστες και ανέκδοτες έως σήμερα, εναντίον όλων των ιδεολογημάτων της «ελληνορθοδοξίας» και της συνταγματικής επιβολής τους, κυρίως εναντίον της ιδέας της «επικρατούσας θρησκείας». Ανέσυρε την καταγγελία του Ελ. Βενιζέλου εναντίον του «ελληνοχριστιανισμού» (τον οποίο εμείς γνωρίσαμε με στρατιωτική περιβολή και που μετά το 1974 κυκλοφορεί με πολιτική «στολή παραλλαγής», μεταμφιεσμένος σε «ελληνορθοδοξία»).
Αυτό το «θαύμα» του Διαφωτισμού και πολλά άλλα «θαύματα» συμβαίνουν στο βιβλίο του Μ. Βασιλάκη, το οποίο θα χαρακτηρίζαμε ως «πολιτική βιογραφία» του Χριστόδουλου. Ο συγγραφέας εξιστορεί την πορεία και τη δράση του παρουσιάζοντας εκατοντάδες άγνωστα στοιχεία: κείμενα, ντοκουμέντα, φωτογραφίες, ενώ παράλληλα ανασυνθέτει τα γνωστά εστιάζοντας την προσοχή μας σε όσα δεν προσέχθηκαν την ώρα που γίνονταν. Ένα «συναξάρι» του δημόσιου λόγου του, αλλά ταυτοχρόνως και ένα «Απόκρυφο Ευαγγέλιο του (άγνωστου) Χριστόδουλου» που έχει τρομάξει τον ίδιο και το περιβάλλον του. Ορισμένα από αυτά τα ντοκουμέντα είναι πολύτιμα για όσους αγωνίζονται εναντίον τού αναξιοπρεπώς θρησκευόμενου ελληνικού κράτους: Καταλυτικά επιχειρήματα αποτελούν οι μελέτες του ίδιου του Χριστόδουλου με τις οποίες τασσόταν υπέρ του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990! Ψηφίδα-ψηφίδα ταξινομημένα σε θεματικές ενότητες, λόγοι, έργα, κείμενα, ντοκουμέντα δίνουν πλήρη τη μεγάλη εικόνα της «εθνικοφρονικής δράσης» του. Έτσι το βιβλίο αυτό αποτελεί μια Μαύρη Βίβλο, πιο μαύρη από το «πενθηρό ράσο» του, μαύρη όσο και οι χουντικές, ρατσιστικές, νεοφασιστικές απόψεις που εκφράζει.

Αμετανόητος φιλοχουντικός
Το βιβλίο προσθέτει νέα στοιχεία για το χουντικό παρελθόν του (ανέκδοτες φωτογραφίες και κείμενα με τα οποία υμνούσε το «θείον έργον» της «Εθνικής Κυβερνήσεως», εμπνεόμενος από την «επαναστατικήν πνοήν της περιόδου ταύτης». (Όμως ασχολείται και με τον …Πάσης Μακεδονίας Άνθιμο ο οποίος εμφανίζεται σε δύο «οικογενειακές φωτογραφίες» με τους δικτάτορες, σε πρώτο πλάνο, πλάι στον «μελετηρό» Χριστόδουλο. Ο Άνθιμος ήταν τότε υπεύθυνος Τύπου της χουντοσυνόδου). Εκτός όμως από τα άγνωστα στοιχεία, ακόμη και στα «γνωστά» ο συσχετισμός τους δίνει μια άλλη διάσταση. Π.χ., η τοποθέτηση τριών ψηφίδων στη φυσική τους θέση:
• τον Φεβρουάριο 2001 ο Χριστόδουλος εδήλωνε ότι γνώριζε για τις «απάνθρωπες μεταχειρίσεις ανθρώπων» από τη χούντα, και πως «έβλεπα ότι η Εκκλησία στο σύνολό της θα έπρεπε να αντιδράσει γι’ αυτά τα πράγματα που συνέβαιναν στον τόπο μας»,
• τον Μάρτιο 2001 εδήλωνε ότι «δεν ήξερα πως γίνονταν βασανιστήρια», «δεν είχα ακούσει τέτοια πράγματα,… εκ των υστέρων τα έμαθα» και
• τον Μάιο 2001 έστελνε επιστολή στον «Στρατηγό» Στ. Παττακό εκθειάζοντας το «ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημά» του και τονίζοντας ότι «υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία».

«Ελλάς Ελλήνων Ορθοδόξων»
Ο συγγραφέας ασχολείται ιδιαίτερα με τη μετάλλαξη του ιδεολογήματος «ελληνοχριστιανισμός» σε «ελληνορθοδοξία», με τη μετατροπή δηλαδή της «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» σε «Ελλάδα Ελλήνων Ορθοδόξων». Χαρτογραφεί τις αναχρονιστικές δυνάμεις οι οποίες σε πολιτικό αλλά και θεωρητικό επίπεδο συνήργησαν και συνεργούν στην κραταίωση της «ελληνορθοδοξίας» την οποία χαρακτηρίζει «όπιο του σύγχρονου ελληνισμού». Καταρρίπτει τις εθνικιστικές φανφάρες και ιδεοληψίες της αποκαλύπτοντας την ουσία τους και την καταγωγή τους από κάποιο μαύρο παρελθόν, είτε πρόκειται για τους Κολλυβάδες και τον ηγέτη τους «ταλιμπάν άγιο» Αθανάσιο Πάριο ή τον «αγύρτη άγιο» Παπουλάκο είτε πρόκειται για τις δύο «ελληνοχριστιανικές» δικτατορίες, της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου. Ανατρέχει στις φωτεινές παραδόσεις του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ξαναδιαβάζοντας τα πρωτότυπα κείμενα, και προβάλει ως ζωτική ανάγκη ένα νέο κύμα Διαφωτισμού στην εποχή μας η οποία χαρακτηρίζεται από την επιστροφή του θρησκευτικού φανατισμού.
Τελικά, «Η Mάστιγα του Θεού» είναι μια επιβλητική σύνθεση, η οποία ενώ έχει τις αρετές και την τεκμηρίωση μιας διεξοδικής επιστημονικής μελέτης διαβάζεται και σαν ευθυμογράφημα, σάτιρα, σαν λαϊκό ανάγνωσμα, αφού τα κεφάλαια είναι τοποθετημένα εναλλάξ: ένα ακαδημαϊκού επιπέδου κείμενο το διαδέχεται ένα ευθυμογράφημα με λόγια ή χουντολαϊκιστικές φανφάρες του Χριστόδουλου. Μετά πάσης λεπτομερείας παρουσιάζει τη σουρεαλιστική «Μαύρη Ελλάδα», όπως εκφράστηκε με την εξέγερση των ταυτοτήτων. Και ολοκληρώνεται με την αναλυτική παρουσίαση των σκανδάλων του 2005.

Με τα ίδια του τα όπλα
Γιατί, όμως, παρά τη μαχητική θέση του συγγραφέα του στο στρατόπεδο του Διαφωτισμού, οι πρώτοι που προπαγάνδισαν το βιβλίο είναι πατριάρχες, μητροπολίτες, παπάδες, μοναχοί; Στο Φανάρι, στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, στις Αρχιεπισκοπές Αμερικής, Αυστραλίας και Τιράνων, αλλά και στις Μονές Αγίου Όρους και Πάτμου το βιβλίο αποτελεί θέμα καθημερινών συζητήσεων και βυζαντινών συνωμοσιών. Αυτό που ο Βασιλάκης δημοσιεύει ως απόδειξη αγυρτείας είναι ένα υπερόπλο που στρέφεται εναντίον του χωρίς να υπάρχει αμυντικό σύστημα να τον προστατεύσει. Ο Αρχιεπίσκοπος, για να φανατίζει τους θρησκόληπτους, έγραφε: «Το "χάραγμα" θα είναι κάτι στο χέρι, ή στο μέτωπο των ανθρώπων και κυρίως θα είναι ο αριθμός του "θηρίου", ο αριθμός του Αντιχρίστου, το 666». Στο βιβλίο ωστόσο δημοσιεύεται η αστυνομική ταυτότητα του Χριστόδουλου η οποία φέρει αριθμό 666 944/64. Στους αριστερούς, στα δισέγγονα του Διαφωτισμού, αυτό φαίνεται κωμικό, αλλά ο Χριστόδουλος διατρέχει τρομερό κίνδυνο από τις ίδιες τις δεισιδαιμονίες που καλλιεργούσε. Γιατί για τα μυαλά των φανατικών του ιερατείου και των πιστών ο ίδιος έχει το «χάραγμα του Αντιχρίστου»…

Εφημερίδα «ΕΠΟΧΗ», Μ. Σάββατο 22 Απριλίου 2006, σελ. 14-15
http://www.epohi.gr/2342006_issues_fokas.htm

[*] Σημείωση Μ. Βασιλάκη: Το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ο συντάκτης της εφημερίδας (δηλαδή ένα από τα πολλά ψευδώνυμα του προστατευόμενου του Χριστόδουλου Απόστολου Βαβύλη) είναι ένα εύρημα το οποίο ζηλεύω.