Επεισόδιο Γιανναρά (το τελευταίο)

Ελληνορθόδοξο ήθος

Από συνέντευξη του Χρήστου Γιανναρά στο «ελληνοχριστιανικό» περιοδικό Manifesto, τεύχος 6, σελίδα 20, τελευταία ερώτηση και απάντηση:

● Έχω την βεβαιότητα ότι τα βιβλία σας, παρ’ ότι διαβάζονται ευρέως αποσιωπούνται. Κι έχω την υποψία ότι η αποσιώπηση αυτή οφείλεται στην αδυναμία πρόσληψής τους από την εγχώρια κριτική. Πόσο μόνος αισθάνεσθε;

– Κάθε φορά που δίνω στο τυπογραφείο ένα βιβλίο, είμαι βέβαιος πως, δεν μπορεί, αυτό επιτέλους θα προσεχθεί, θα προκαλέσει κρίσεις και επικρίσεις, θα συζητηθεί. Και κάθε φορά διαψεύδομαι –δεν κουνιέται φύλλο. Για τα περισσότερα από τα βιβλία μου δεν έχει γραφτεί στην Ελλάδα ούτε μια αράδα κριτικής. Για τα θεολογικά περιοδικά είμαι όνομα απαγορευμένο, το ίδιο και για την «επαγγελματική» Αριστερά. Υπάρχουν εφημερίδες που δεν καταχωρούν ούτε αγγελία έκδοσης βιβλίου μου –μια από αυτές είναι και η «Καθημερινή» που με έχει ως κατά Κυριακή επιφυλλιδογράφο, αλλά οι σελίδες της οι σχετικές με το βιβλίο ελέγχονται ιεροεξεταστικά από συγκεκριμένη ομάδα επαγγελματιών της Αριστεράς. Για τους δεξιούς είμαι αμετανόητος αριστερός, για τους επαγγελματίες Αριστερούς αντιδραστικός, εθνικιστής, ιδεαλιστής. Δεν είναι καύχηση αυτές οι διαπιστώσεις, είναι οδύνη. Πρόσφατα μου εμπιστεύθηκε συνάδελφος ότι είχε δώσει άρθρο στο περιοδικό «Πολίτης», και σε κάποια από τις υποσημειώσεις παρέπεμπε στο βιβλίο μου «Ορθός λόγος και κοινωνική πρακτική». Λοιπόν, τον φώναξε ο διευθυντής-εκδότης του περιοδικού* και του ζήτησε να απαλειφθεί η παραπομπή! Λέει κάπου το ευαγγέλιο: «Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι». Σοφή ρήση, αλλά σκληρή. Κάθε ρήξη, κάθε αδυναμία σχέσης, είναι πραγματική οδύνη. Και η φράση του Ελύτη: «Ζω για τότε που δεν θα υπάρχω» δεν με παρηγορεί καθόλου. Αυτό που παρηγορεί είναι όση αγάπη μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας, όχι όσες ρήξεις.

[*] Εννοεί τον Άγγελο Ελεφάντη. Όχι, δεν είναι σχέδιο του Κίσινγκερ να φιμώσουν τον μεγάλο Δάσκαλο του Γένους, είναι μια εγχώρια συνωμοσία.

Η αντίδραση της «Καθημερινής»:

Διανοούμενοι εν τρικυμία

Tι να κάνουμε, υπάρχουν κι αυτοί. Oι κατά φαντασίαν κάτοχοι της μιας και μόνης αλήθειας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Eλλάδας.
Oποιοι, κατά την άποψή τους δεν λαμβάνουν σοβαρώς υπόψη τους τις αυστηρές διδαχές τους και δεν σέβονται τις θρηνωδίες τους για τα κακά και τα ελεεινά που βασανίζουν τη χώρα μας, θεωρούνται από αυτούς «εχθροί» – και των ιδίων και της πατρίδας.
Kαι επιπλέον, όταν αυτοί οι φωτισμένοι εθνικοί διδάσκαλοι νομίσουν, ότι το μέγα έργο τους δεν προβάλλεται, όπως και όσο θα «έπρεπε», από τις εφημερίδες, τότε βλέπουν σ’ αυτή την απαράδεκτη παράλειψη, οργανωμένα μπλόκα... «ιεροεξεταστών» και... «επαγγελματιών της Αριστεράς»! Nαι, τόσο πολύ! (Aβυσσος...)

Καθημερινή, Σάββατο 12 Αυγούστου 2006, στήλη "ΑΦ' ΥΨΗΛΟΥ".

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_12/08/2006_194089