Εκκωφαντική σιωπή
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Από την Κυριακή έχουν περάσει τέσσερις ημέρες. Περίμενα υπομονετικά να δω την αντίδραση της συντεταγμένης πολιτείας στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Να ακούσω τον (λαλίστατο, κατά τα άλλα…) Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τον υπουργό Δικαιοσύνης ή κάποιον άλλον ή όλους μαζί να αντιδρούν στην επίθεση που δέχθηκε ένας θεσμός της Δημοκρατίας μας.
Αλλά αντίδραση δεν υπήρξε. Από κανέναν. Αυτή η σιωπή είναι εκκωφαντική. Και παράξενη. Δεν γίνεται να διαρρηγνύουν όλοι σε κάθε ευκαιρία τα ιμάτιά τους ότι σέβονται τη Δικαιοσύνη, αλλά μόλις η Δικαιοσύνη μπαίνει στο στόχαστρο του οιουδήποτε, και δη του Αρχιεπισκόπου, να κάνουν την πάπια.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Είναι προφανές ότι η Δικαιοσύνη τελεί υπό την κρίση των πολιτών. Και αυτή, όπως όλοι. Είναι προφανές πως και το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνεται. Αλλά κρίνεται για τις αποφάσεις του – ο γράφων έχει επικρίνει αρκετές από αυτές. Δεν κρίνεται για τα φρονήματα των δικαστών του, τα οποία δεν αφορούν κανέναν. Δεν κρίνεται για το αν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει ο αγιασμός. Δεν κρίνεται για το αν κάνουν ή δεν κάνουν αγιασμό ή ευχέλαιο.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Αρχιεπίσκοπος δεν επιτέθηκε απλώς σε ένα ανώτατο δικαστήριο. Δεν προσέβαλε μόνο τους δικαστές του μιλώντας για «γελοία επιχειρήματα» και υπαινισσόμενος «ανολοκλήρωτες προσωπικότητες». Αμφισβήτησε το δικαίωμα των δικαστών του ΣτΕ να πορεύονται στη ζωή με τα φρονήματα της αρεσκείας τους. Ενοχοποίησε τις επιλογές τους και μάλιστα σε αυστηρώς προσωπικά θέματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την απονομή της δικαιοσύνης.
Αλλά η συντεταγμένη πολιτεία σιώπησε εκκωφαντικά, Αυτοί που διαπληκτίζονται καθημερινά και για την τελευταία σαχλαμάρα, δεν βρήκαν δυο λόγια να υπερασπιστούν τη συνταγματική τάξη. Κι εκείνοι που ομνύουν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν είπαν μια κουβέντα για την ελευθερία των δικαστών.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Διότι χωρίς ελεύθερους δικαστές δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Το αντιλαμβάνεται πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος, εξ ου και το κήρυγμα της Κυριακής. Φαίνεται πως αφότου ο Γιοσάκης μάς κούνησε μαντίλι, επιστρατεύονται άλλες μέθοδοι για τον ίδιο σκοπό.
Δυστυχώς όμως, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Αυτοί που σιώπησαν και σιωπούν. Και πολύ φοβούμαι πως όταν το αντιληφθούν θα είναι πλέον αργά.
«Το Βήμα», 21.9.2006
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Από την Κυριακή έχουν περάσει τέσσερις ημέρες. Περίμενα υπομονετικά να δω την αντίδραση της συντεταγμένης πολιτείας στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Να ακούσω τον (λαλίστατο, κατά τα άλλα…) Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τον υπουργό Δικαιοσύνης ή κάποιον άλλον ή όλους μαζί να αντιδρούν στην επίθεση που δέχθηκε ένας θεσμός της Δημοκρατίας μας.
Αλλά αντίδραση δεν υπήρξε. Από κανέναν. Αυτή η σιωπή είναι εκκωφαντική. Και παράξενη. Δεν γίνεται να διαρρηγνύουν όλοι σε κάθε ευκαιρία τα ιμάτιά τους ότι σέβονται τη Δικαιοσύνη, αλλά μόλις η Δικαιοσύνη μπαίνει στο στόχαστρο του οιουδήποτε, και δη του Αρχιεπισκόπου, να κάνουν την πάπια.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Είναι προφανές ότι η Δικαιοσύνη τελεί υπό την κρίση των πολιτών. Και αυτή, όπως όλοι. Είναι προφανές πως και το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνεται. Αλλά κρίνεται για τις αποφάσεις του – ο γράφων έχει επικρίνει αρκετές από αυτές. Δεν κρίνεται για τα φρονήματα των δικαστών του, τα οποία δεν αφορούν κανέναν. Δεν κρίνεται για το αν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει ο αγιασμός. Δεν κρίνεται για το αν κάνουν ή δεν κάνουν αγιασμό ή ευχέλαιο.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Αρχιεπίσκοπος δεν επιτέθηκε απλώς σε ένα ανώτατο δικαστήριο. Δεν προσέβαλε μόνο τους δικαστές του μιλώντας για «γελοία επιχειρήματα» και υπαινισσόμενος «ανολοκλήρωτες προσωπικότητες». Αμφισβήτησε το δικαίωμα των δικαστών του ΣτΕ να πορεύονται στη ζωή με τα φρονήματα της αρεσκείας τους. Ενοχοποίησε τις επιλογές τους και μάλιστα σε αυστηρώς προσωπικά θέματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την απονομή της δικαιοσύνης.
Αλλά η συντεταγμένη πολιτεία σιώπησε εκκωφαντικά, Αυτοί που διαπληκτίζονται καθημερινά και για την τελευταία σαχλαμάρα, δεν βρήκαν δυο λόγια να υπερασπιστούν τη συνταγματική τάξη. Κι εκείνοι που ομνύουν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν είπαν μια κουβέντα για την ελευθερία των δικαστών.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Διότι χωρίς ελεύθερους δικαστές δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Το αντιλαμβάνεται πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος, εξ ου και το κήρυγμα της Κυριακής. Φαίνεται πως αφότου ο Γιοσάκης μάς κούνησε μαντίλι, επιστρατεύονται άλλες μέθοδοι για τον ίδιο σκοπό.
Δυστυχώς όμως, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Αυτοί που σιώπησαν και σιωπούν. Και πολύ φοβούμαι πως όταν το αντιληφθούν θα είναι πλέον αργά.
«Το Βήμα», 21.9.2006
2 comments:
Δεν θα αργήσει να τεθεί θέμα σύνθεσης δικαστηρίου στο ΣτΕ σε κάποια προσφυγή, ιδίως σ' αυτές που σχετίζονται με θρησκευτικά θέματα. Κάποιος, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει να μη συμμετέχουν οι τάδε και τάδε δικαστές, επειδή με τη συμμετοχή τους ή τη μη συμμετοχή τους στον αγιασμό έδειξαν αυτό κι εκείνο. Και προς θεμελίωση του ισχυρισμού τους θα επισυνάψουν τα χριστοδουλικά επιχειρήματα... Έτσι απαξιώνονται, αργά αλλά σταθερά, οι θεσμοί του κράτους...
καμία επίσημη προσωπικότητα που αντιπροσωπεύει κορυφαίους υποτίθεται "θεσμούς" δεν πρόκειται να προσβάλει ευθέως τον Αρχιεπίσκοπο... εκτός του ότι δεν φθάνει μέχρι εκεί η ευθιξία τους ( αυτό είναι ανησυχητικό) αλλά νομίζουν ότι θα χάσουν την πελατεία τους, και αυτό είναι λάθος, γιατί δεν ζούμε την εποχή 1950-1970...και αυτή η έλλειψη κρίσης είναι επίσης ανησυχητική για το μέλλον αυτού του τόπου.
Post a Comment