H Μάστιγα του Θεού και η "Ελληνική Δικαιοσύνη" (ΙΙΙ)

Οι "ιερείς της Δικαιοσύνης"
"Ελλάς Ελλήνων Ορθοδόξων"!

Η τελετή του αγιασμού στα Δικαστήρια

Στη συζήτηση και στον προβληματισμό που αναπτύχθηκε περί την τελετή αγιασμού στα ανώτατα δικαστήρια παρενέβη και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Ρωμύλος Κεδίκογλου, με επιστολή του στην «Καθημερινή», στην οποία επισημαίνει «την υποχρέωση του εκάστοτε προέδρου να φροντίζει για την τέλεσή του». Το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του κ. Κεδίκογλου για το ζήτημα έχει ως εξής: «Κατά το άρθρο 3 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ ο ελληνικός λαός είναι ορθόδοξος κατά ποσοστό 90% τουλάχιστον. Εν όψει των ανωτέρω, στη Βουλή των Ελλήνων τελείται κατ’ έτος αγιασμός κατά την έναρξη της συνόδου και στα ελληνικά δικαστήρια είναι αναρτημένη η εικόνα του Χριστού τόσο στα δικαστικά γραφεία όσο και στις αίθουσες συνεδριάσεων. Με διάταξη νόμου στις 3 Οκτωβρίου δεν λειτουργούν τα δικαστήρια και εορτάζονται με εκκλησιασμό και άλλες εκδηλώσεις, όπως η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, που είναι προστάτης των Ελλήνων δικαστών. Κατά συνέπεια, είναι υποχρέωση του εκάστοτε προέδρου του Αρείου Πάγου να φροντίζει για την τέλεση αγιασμού κατά την έναρξη του δικαστικού έτους, όπως έγινε πέρυσι και φέτος στον Αρειο Πάγο και να μην αφαιρεί τις εικόνες του Χριστού από τα δικαστικά γραφεία. Αντίθετα, προσωπικές απόψεις και δοξασίες δεν πρέπει να εμφιλοχωρούν στη σκέψη του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου και να κατευθύνουν τις ενέργειές του, πολλώ μάλλον μετά την αποχώρησή του από την υπηρεσία».

Καθημερινή 28.9.2006

Σχόλιο:

«Και ιδού ο Δικαστής τούτος, λησμονώντας τον δικαστικόν του χαρακτήρα, γένεται κρυφός αντίδικος του υποδίκου του. [] Τέτοιος ο μερολήπτης δικαστής! Χειροτονημένος ιερεύς της Δικαιοσύνης, την δολοφονεί επάνω εις τον Βωμόν της!... αίσχος και ατιμία στο πρόσωπό του».
Ανδρέας Λασκαράτος

Η "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" μεταμφιέστηκε σε "Ελλάδα Ελλήνων Ορθοδόξων".
Και κανείς δεν μιλά μετά από αυτές τις θεοκρατικές προκλήσεις. Με εξαίρεση την αρθρογραφία των Πάσχου Μανδραβέλη, Γιάννη Πρετεντέρη, Ριχάρδου Σωμερίτη, Χαρίδημου Τσούκα.
Οι πολιτικοί και οι "θεσμικοί" σιωπούν σιωπή εκκωφαντική.

Ευτυχώς σχολίασε και τη νέα πρόκληση ο Γιάννης Πρετεντέρης. Παραθέτω το άρθρο του:

Η λογική του προέδρου

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Είναι προφανές ότι ο γράφων δεν έχει καμία δυνατότητα, ούτε τρέφει καμία φιλοδοξία να αμφισβητήσει τις νομικές γνώσεις ή τη δικαστική κρίση του προέδρου του Αρείου Πάγου. Η λογική του προέδρου, όμως, είναι άλλη υπόθεση.
Εξ όσων πληροφορούμαι, ο πρόεδρος έστειλε επιστολή στην «Καθημερινή» για το θέμα του αγιασμού στα δικαστήρια της χώρας. Τι υποστηρίζει στην επιστολή αυτή; Τρία πράγματα.
Πρώτον, ότι κατά το Σύνταγμα η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Σωστά.
Δεύτερον, ότι στη Βουλή τελείται κατ’ έτος αγιασμός και ότι στα δικαστήρια αναρτάται εικόνα του Ιησού Χριστού. Σωστό κι αυτό.
Τρίτον, ότι επειδή συμβαίνουν όλα αυτά είναι υποχρέωση του προέδρου του Αρείου Πάγου να κάνει κάθε χρόνο αγιασμό.
Θα μας τρελάνει ο πρόεδρος! Τι δουλειά έχει το Σύνταγμα, η Βουλή και οι εικόνες του Ιησού με τον αγιασμό στα δικαστήρια; Πακέτο πάνε;
Και αν πάνε πακέτο, τότε γιατί ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου οργανώνει μόνο αγιασμό και δεν οργανώνει και κανένα ευχέλαιο ή καμία ολονυχτία κατά της βασκανίας; Διότι αν η συνταγματική διάταξη επιβάλλει και συγκεκριμένες εκκλησιαστικές υποχρεώσεις, τότε πολύ φοβούμαι ότι ο πρόεδρος θα πρέπει να μαζεύει κάθε Κυριακή με πούλμαν τους αρεοπαγίτες και να τους πηγαίνει στη Θεία Λειτουργία.
Αλλά από τη σχετική διάταξη του Συντάγματος δεν προκύπτει καμία συγκεκριμένη εκκλησιαστική υποχρέωση για τους έλληνες πολίτες. Μπορεί να έχουμε «επικρατούσα θρησκεία» αλλά, κατά τα άλλα, ο καθένας μας μπορεί να είναι ό,τι θρησκεία θέλει ή να ζει τη θρησκευτική του συνείδηση καθ’ οιονδήποτε τρόπο γουστάρει. Να κάνει ή να μην κάνει αγιασμό, να βάζει ή να μη βάζει μετάνοιες, να κοινωνάει κάθε Κυριακή ή να μην κοινωνάει.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο με προβληματίζει η λογική του προέδρου. Τι εννοεί άραγε ο ποιητής; Ότι επειδή κάνει αγιασμό η Βουλή, θα πρέπει να μας πηγαίνουν όλους μαζί για εκκλησιασμό όπως έκαναν στα σχολεία επί χούντας; Ή μήπως όχι μόνο είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι αλλά ότι θα πρέπει και να το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία;
Διότι, αν εννοεί το δεύτερο, είναι ασφαλώς μια ενδιαφέρουσα θεολογική άποψη, αλλά εξ όσων γνωρίζω το αντικείμενο δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει στο σπίτι του αλλά στον Άρειο Πάγο τον έβαλαν για να απονέμει δικαιοσύνη. Και για τίποτε άλλο.

Το Βήμα, 29.9.2006