Thursday, September 28, 2006

H Μάστιγα του Θεού και η "Ελληνική Δικαιοσύνη" (ΙΙΙ)

Οι "ιερείς της Δικαιοσύνης"
"Ελλάς Ελλήνων Ορθοδόξων"!




Η τελετή του αγιασμού στα Δικαστήρια

Στη συζήτηση και στον προβληματισμό που αναπτύχθηκε περί την τελετή αγιασμού στα ανώτατα δικαστήρια παρενέβη και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Ρωμύλος Κεδίκογλου, με επιστολή του στην «Καθημερινή», στην οποία επισημαίνει «την υποχρέωση του εκάστοτε προέδρου να φροντίζει για την τέλεσή του». Το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης του κ. Κεδίκογλου για το ζήτημα έχει ως εξής: «Κατά το άρθρο 3 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ ο ελληνικός λαός είναι ορθόδοξος κατά ποσοστό 90% τουλάχιστον. Εν όψει των ανωτέρω, στη Βουλή των Ελλήνων τελείται κατ’ έτος αγιασμός κατά την έναρξη της συνόδου και στα ελληνικά δικαστήρια είναι αναρτημένη η εικόνα του Χριστού τόσο στα δικαστικά γραφεία όσο και στις αίθουσες συνεδριάσεων. Με διάταξη νόμου στις 3 Οκτωβρίου δεν λειτουργούν τα δικαστήρια και εορτάζονται με εκκλησιασμό και άλλες εκδηλώσεις, όπως η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, που είναι προστάτης των Ελλήνων δικαστών. Κατά συνέπεια, είναι υποχρέωση του εκάστοτε προέδρου του Αρείου Πάγου να φροντίζει για την τέλεση αγιασμού κατά την έναρξη του δικαστικού έτους, όπως έγινε πέρυσι και φέτος στον Αρειο Πάγο και να μην αφαιρεί τις εικόνες του Χριστού από τα δικαστικά γραφεία. Αντίθετα, προσωπικές απόψεις και δοξασίες δεν πρέπει να εμφιλοχωρούν στη σκέψη του προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου και να κατευθύνουν τις ενέργειές του, πολλώ μάλλον μετά την αποχώρησή του από την υπηρεσία».

Καθημερινή 28.9.2006


Σχόλιο:

«Και ιδού ο Δικαστής τούτος, λησμονώντας τον δικαστικόν του χαρακτήρα, γένεται κρυφός αντίδικος του υποδίκου του. [] Τέτοιος ο μερολήπτης δικαστής! Χειροτονημένος ιερεύς της Δικαιοσύνης, την δολοφονεί επάνω εις τον Βωμόν της!... αίσχος και ατιμία στο πρόσωπό του».
Ανδρέας Λασκαράτος

Η "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" μεταμφιέστηκε σε "Ελλάδα Ελλήνων Ορθοδόξων".
Και κανείς δεν μιλά μετά από αυτές τις θεοκρατικές προκλήσεις. Με εξαίρεση την αρθρογραφία των Πάσχου Μανδραβέλη, Γιάννη Πρετεντέρη, Ριχάρδου Σωμερίτη, Χαρίδημου Τσούκα.
Οι πολιτικοί και οι "θεσμικοί" σιωπούν σιωπή εκκωφαντική.

Ευτυχώς σχολίασε και τη νέα πρόκληση ο Γιάννης Πρετεντέρης. Παραθέτω το άρθρο του:

Η λογική του προέδρου

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Είναι προφανές ότι ο γράφων δεν έχει καμία δυνατότητα, ούτε τρέφει καμία φιλοδοξία να αμφισβητήσει τις νομικές γνώσεις ή τη δικαστική κρίση του προέδρου του Αρείου Πάγου. Η λογική του προέδρου, όμως, είναι άλλη υπόθεση.
Εξ όσων πληροφορούμαι, ο πρόεδρος έστειλε επιστολή στην «Καθημερινή» για το θέμα του αγιασμού στα δικαστήρια της χώρας. Τι υποστηρίζει στην επιστολή αυτή; Τρία πράγματα.
Πρώτον, ότι κατά το Σύνταγμα η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Σωστά.
Δεύτερον, ότι στη Βουλή τελείται κατ’ έτος αγιασμός και ότι στα δικαστήρια αναρτάται εικόνα του Ιησού Χριστού. Σωστό κι αυτό.
Τρίτον, ότι επειδή συμβαίνουν όλα αυτά είναι υποχρέωση του προέδρου του Αρείου Πάγου να κάνει κάθε χρόνο αγιασμό.
Θα μας τρελάνει ο πρόεδρος! Τι δουλειά έχει το Σύνταγμα, η Βουλή και οι εικόνες του Ιησού με τον αγιασμό στα δικαστήρια; Πακέτο πάνε;
Και αν πάνε πακέτο, τότε γιατί ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου οργανώνει μόνο αγιασμό και δεν οργανώνει και κανένα ευχέλαιο ή καμία ολονυχτία κατά της βασκανίας; Διότι αν η συνταγματική διάταξη επιβάλλει και συγκεκριμένες εκκλησιαστικές υποχρεώσεις, τότε πολύ φοβούμαι ότι ο πρόεδρος θα πρέπει να μαζεύει κάθε Κυριακή με πούλμαν τους αρεοπαγίτες και να τους πηγαίνει στη Θεία Λειτουργία.
Αλλά από τη σχετική διάταξη του Συντάγματος δεν προκύπτει καμία συγκεκριμένη εκκλησιαστική υποχρέωση για τους έλληνες πολίτες. Μπορεί να έχουμε «επικρατούσα θρησκεία» αλλά, κατά τα άλλα, ο καθένας μας μπορεί να είναι ό,τι θρησκεία θέλει ή να ζει τη θρησκευτική του συνείδηση καθ’ οιονδήποτε τρόπο γουστάρει. Να κάνει ή να μην κάνει αγιασμό, να βάζει ή να μη βάζει μετάνοιες, να κοινωνάει κάθε Κυριακή ή να μην κοινωνάει.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο με προβληματίζει η λογική του προέδρου. Τι εννοεί άραγε ο ποιητής; Ότι επειδή κάνει αγιασμό η Βουλή, θα πρέπει να μας πηγαίνουν όλους μαζί για εκκλησιασμό όπως έκαναν στα σχολεία επί χούντας; Ή μήπως όχι μόνο είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι αλλά ότι θα πρέπει και να το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία;
Διότι, αν εννοεί το δεύτερο, είναι ασφαλώς μια ενδιαφέρουσα θεολογική άποψη, αλλά εξ όσων γνωρίζω το αντικείμενο δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει στο σπίτι του αλλά στον Άρειο Πάγο τον έβαλαν για να απονέμει δικαιοσύνη. Και για τίποτε άλλο.

Το Βήμα, 29.9.2006

Saturday, September 23, 2006

O ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Συνέντευξη στην εφημερίδα "Το Βήμα"
Aρχιεπίσκοπος Aυστραλίας κ. Στυλιανός


– Πολλές φορές έχετε ασκήσει κριτική στην Εκκλησία της Ελλάδος και στον Αρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο. Τι είναι αυτό που σας προβληματίζει με την Εκκλησία της Ελλάδος;

«Με προβληματίζει μονίμως το ήθος της "Χρυσοπηγής" που είναι άηθες και κακόηθες. Και οι τρεις των απεδείχθη ότι δεν έχουν καμία σχέση με τη Χριστιανική Ηθική. Το λέω και το καταγγέλλω επίσημα. Το έχω γράψει και ενυπογράφως. Εγώ δεν "κουτσομπολεύω". Και ο κ. Καλλίνικος και ο κ. Αμβρόσιος και προπάντων ο Χριστόδουλος, όπως είπα, "ο εν παντί ασυνεπής άνθρωπος". Ποτέ δεν είπε κάτι συνεπές με τα προηγούμενα. Εγώ δεν περίμενα να βγάλουν το βιβλίο "Μάστιγα του Θεού" για να δω ποιος είναι ο Χριστόδουλος. Τον είχα ανακαλύψει από τον Βόλο. Αλλά, δυστυχώς, άνθρωποι οι οποίοι σήμερα τον κατακρίνουν, τότε τον κολάκευαν όλοι. Μεταξύ αυτών δυστυχώς και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίoς και ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Ιωακείμ, που ήσαν φίλοι του, και ήλπιζαν σ’ αυτόν, νομίζοντας ότι "ο Αυστραλίας είναι σκληρός και αυστηρός". Απεδείχθη ότι ήμουν ο πλέον αντικειμενικός. Δεν λέω σωστός, ούτε ευφυής, αλλά ήμουν ο πλέον ελευθέρως κρίνων. Και ελευθέρως είναι μόνον ο ανιδιοτελής. Οταν έχεις βλέψεις ή κάποιες σκοπιμότητες, οποιασδήποτε μορφής, είσαι δεσμευμένος να λες αυτό που θέλουν, και όχι αυτό που βλέπεις. Αυτός είναι ο Χριστόδουλος. Το πιο επικίνδυνο από αυτά που κάνει σήμερα είναι η "συστηματική" υπονόμευση του θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτό δεν θα του το συγχωρήσουμε ποτέ, όσοι είμαστε Ελληνες και Ορθόδοξοι. Και δεν είμαι εθνικιστής, κάθε άλλο. Ξέρει και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και πολλοί άλλοι τις απόψεις μου γι’ αυτό. Ομως ουδέποτε θα του συγχωρήσω, τα έχω γράψει επίσημα στον Αγιο Μεσσηνίας, τον Χρυσόστομο, που ήταν το "πρωτοπαλίκαρο" εναντίον του Πατριαρχείου, και τους είπα ότι ουδείς Ελλην έντιμος θα συγχωρήσει αυτή τη "μανία", αυτή τη "φυσιοκρατία", να επιμένεις και να λες ότι ο Βαρθολομαίος είναι όργανο των Τούρκων. Είναι η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Οικουμενικού Θρόνου. Διότι μπορεί να διαφωνούμε σε χίλια πράγματα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε: αγωνίζεται όσο είναι δυνατόν για την ειρήνη των δύο λαών. Και έπεσαν θύματα στο "παραμύθι" της "Χρυσοπηγής" και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, τον οποίο για άλλους λόγους εκτιμώ, και ο κ. Σημίτης και πολλοί άλλοι, ότι δήθεν "το εθνικό έδαφος κινδυνεύει" αν επιστρέψουμε τις Νέες Χώρες στο Πατριαρχείο ή αν μνημονεύουν τον Πατριάρχη. Τι είναι αυτά που λένε; Δεν φοβούνται τον Θεό; Οι "πραξικοπηματίες" του Φαρμακίδη, που κατ’ ανάγκην έγιναν δεκτοί πίσω, και δη ως "Αυτοκέφαλοι" δίνοντας σε όλους το χειρότερο παράδειγμα, να βγαίνουν σήμερα και να λένε ότι είναι "προστάται του Ελληνισμού και του ελληνικού εδάφους"; Πού τα λένε αυτά; Σε ανεγκέφαλους; Τα πιστεύουν αυτά οι πολιτικοί μας που τους στηρίζουν; Δεν τα πιστεύουν. Αλλά τους στηρίζουν γιατί θέλουν ψήφους. Γι’ αυτό σας λέω "ελεύθερος είναι μόνο ο ανιδιοτελής". Εγώ θα τα φωνάζω και θα τα γράφω μέχρι να πεθάνω».


Ολόκληρη η συνέντευξη
του Αρχιεπισκόπου κ. Στυλιανού
στο:
http://greek-orthodoxy.blogspot.com/

Friday, September 22, 2006

Χριστόδουλος, το "κακό σπυρί"

κριτική από τον Πάσχο Μανδραβέλη

Όλοι βλέπαμε τις ψηφίδες και υποψιαζόμασταν την εικόνα, αλλά αυτό που αποκαλύπτεται στο «H Mάστιγα του Θεού» είναι ο απόλυτος σκοταδισμός. O αρχιεπίσκοπος δεν είναι απλώς κάποιος ιεράρχης που μαγεύεται από τα μικρόφωνα και τη δημοσιότητα, κι εξαιτίας αυτού λέει και μια (οπισθοδρομική, λαϊκιστική, ρατσιστική) κουβέντα παραπάνω. Oλόκληρη η πορεία και η σκέψη του βρίσκεται στην άκρα δεξιά. Όχι τη σύγχρονη –αυτή που αντιπαλεύει σήμερα η δημοκρατική Eυρώπη–, αλλά τη σκοταδιστική. H προτροπή του προς τους μαθητές «όπισθεν ολοταχώς» δεν ήταν απόρροια ενός καλώς εννοούμενου συντηρητισμού, που θα ήταν αναμενόμενος εκ της θέσης του, αλλά διακήρυττε την επιστροφή σε έναν ελληνορθόδοξο (προ του νεοελληνικού διαφωτισμού) μεσαίωνα, σε μια ελληνορθόδοξη σαρία. Oι φασιστικού τύπου επιθέσεις του στους διανοούμενους και τους διαφωτιστές (μάλιστα με επίθετα του τύπου: «γραικύλοι», «πουρκουάδες», «μίσθαρνα ξένων δυνάμεων», «ξενοσπουδαγμένοι φωταδιστές»), δεν είναι κουβέντες που ξέφυγαν εξαιτίας του αρχιεπισκοπικού οίστρου «να παίξει στα κανάλια». Eίναι ενταγμένες σε ένα απλοϊκό όσο κι επικίνδυνο σκεπτικό, ότι ο ορθολογισμός και ο προβληματισμός μολεύει τους απλούς ανθρώπους και γι’ αυτό πρέπει να απαξιωθεί. [...]
«H μάστιγα του Θεού» είναι ένα εξαιρετικά πυκνό βιβλίο. Θα μπορούσε να ονομαστεί «H σύγχρονη ιστορία της Eλλαδικής εκκλησίας». [...] O κ. Xριστόδουλος είναι το σύμπτωμα, ένα κακό σπυρί. H ασθένεια είναι πολύ βαθύτερη κι αυτό δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας από το εξαιρετικό βιβλίο του κ. Bασιλάκη...

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο
http://greek-orthodoxy.blogspot.com/

Thursday, September 21, 2006

Η Μάστιγα του Θεού απειλεί τη Δικαιοσύνη (ΙΙ)

Εκκωφαντική σιωπή

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Από την Κυριακή έχουν περάσει τέσσερις ημέρες. Περίμενα υπομονετικά να δω την αντίδραση της συντεταγμένης πολιτείας στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Να ακούσω τον (λαλίστατο, κατά τα άλλα…) Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό ή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τον υπουργό Δικαιοσύνης ή κάποιον άλλον ή όλους μαζί να αντιδρούν στην επίθεση που δέχθηκε ένας θεσμός της Δημοκρατίας μας.
Αλλά αντίδραση δεν υπήρξε. Από κανέναν. Αυτή η σιωπή είναι εκκωφαντική. Και παράξενη. Δεν γίνεται να διαρρηγνύουν όλοι σε κάθε ευκαιρία τα ιμάτιά τους ότι σέβονται τη Δικαιοσύνη, αλλά μόλις η Δικαιοσύνη μπαίνει στο στόχαστρο του οιουδήποτε, και δη του Αρχιεπισκόπου, να κάνουν την πάπια.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Είναι προφανές ότι η Δικαιοσύνη τελεί υπό την κρίση των πολιτών. Και αυτή, όπως όλοι. Είναι προφανές πως και το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνεται. Αλλά κρίνεται για τις αποφάσεις του – ο γράφων έχει επικρίνει αρκετές από αυτές. Δεν κρίνεται για τα φρονήματα των δικαστών του, τα οποία δεν αφορούν κανέναν. Δεν κρίνεται για το αν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει ο αγιασμός. Δεν κρίνεται για το αν κάνουν ή δεν κάνουν αγιασμό ή ευχέλαιο.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Αρχιεπίσκοπος δεν επιτέθηκε απλώς σε ένα ανώτατο δικαστήριο. Δεν προσέβαλε μόνο τους δικαστές του μιλώντας για «γελοία επιχειρήματα» και υπαινισσόμενος «ανολοκλήρωτες προσωπικότητες». Αμφισβήτησε το δικαίωμα των δικαστών του ΣτΕ να πορεύονται στη ζωή με τα φρονήματα της αρεσκείας τους. Ενοχοποίησε τις επιλογές τους και μάλιστα σε αυστηρώς προσωπικά θέματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την απονομή της δικαιοσύνης.
Αλλά η συντεταγμένη πολιτεία σιώπησε εκκωφαντικά, Αυτοί που διαπληκτίζονται καθημερινά και για την τελευταία σαχλαμάρα, δεν βρήκαν δυο λόγια να υπερασπιστούν τη συνταγματική τάξη. Κι εκείνοι που ομνύουν στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, δεν είπαν μια κουβέντα για την ελευθερία των δικαστών.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Διότι χωρίς ελεύθερους δικαστές δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Το αντιλαμβάνεται πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος, εξ ου και το κήρυγμα της Κυριακής. Φαίνεται πως αφότου ο Γιοσάκης μάς κούνησε μαντίλι, επιστρατεύονται άλλες μέθοδοι για τον ίδιο σκοπό.
Δυστυχώς όμως, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Αυτοί που σιώπησαν και σιωπούν. Και πολύ φοβούμαι πως όταν το αντιληφθούν θα είναι πλέον αργά.

«Το Βήμα», 21.9.2006

Monday, September 18, 2006

Η Μάστιγα του Θεού απειλεί τη Δικαιοσύνη (Ι)

Σκύψε, σκύψε, Ευλογημένη

Τα σκάνδαλα στην Εκκλησία της Ελλάδος και ιδιαίτερα το Δικαστικό Κύκλωμα (το κατ’ ευφημισμόν λεγόμενο «παραδικαστικό», με την προνομιακή… πνευματική σχέση με την Αρχιεπισκοπή μέσω εκλεκτών συνεργατών), τα οποία συγκλόνισαν Εκκλησία και Δικαιοσύνη το 2005, ουδέποτε συνέβησαν, αν κρίνει κανείς από τη συμπεριφορά του «εγγυητή της κάθαρσης» Χριστόδουλου. Ναι, ουδέποτε συνέβησαν! Συνέβησαν μόνο για τη Δικαιοσύνη, αφού ελέγχονται ποινικά και πειθαρχικά δεκάδες δικαστές, ορισμένοι από τους οποίους είτε είναι τρόφιμοι των φυλακών είτε απολύθηκαν. Δεν συνέβησαν όμως για τον υπερπροϊστάμενο του Γιοσάκη και προστάτη του Βαβύλη, ο οποίος επιμένει να ποδηγετήσει τη Δικαιοσύνη ώστε να σκέπτεται και να λειτουργεί «ελληνοχριστιανικά». Θέλει λειτουργούς της Δικαιοσύνης υποτελείς στην Αρχιεπισκοπή, κι έχει πολλούς, ίσως και πιεστικούς, λόγους γι’ αυτό. Η Μάστιγα του Θεού απειλεί τη Δικαιοσύνη.

Από την εποχή της συστάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1928, δεν είχε γίνει ποτέ αγιασμός για την ευόδωση των εργασιών του. Συνέβη για πρώτη φορά 78 χρόνια μετά, το 2006, ύστερα από σκανδαλώδη πρόσκληση του ελληνορθόδοξου προέδρου του ΣτΕ, Γ. Παναγιωτόπουλου, προς τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, παρά την έντονη αντίδραση 31 δικαστών1. Σε σχετικό έγγραφό τους οι δικαστές επεσήμαιναν ότι ο αγιασμός δεν είναι απλή κοινωνική εκδήλωση, αλλά πράξη θρησκευτικής λατρείας που εμφανίζει το δικαστήριο ως θεσμό να θρησκεύεται. Ότι η τελετή αγιασμού θέτει εν αμφιβόλω τη θρησκευτική ουδετερότητα του δικαστηρίου, καθώς εμφανίζει τον βασικό εγγυητή της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και ιδιαίτερα της θρησκευτικής ελευθερίας να θρησκεύεται την ώρα που εκκρεμούν υποθέσεις σχετικές στο Συμβούλιο της Επικρατείας. (Ανάμεσα στις άλλες υποθέσεις που εκκρεμούν είναι και εκείνες του πρώην μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα και της μετάθεσης του Άνθιμου από την Αλεξανδρούπολη στη Θεσσαλονίκη). Η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ με επιστολή της προς τον Πρόεδρο επεσήμανε:
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ως Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο είναι επιφορτισμένο με τη δικαστική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα της Ελληνικής Πολιτείας υπέρ όλων των πολιτών και υπέρ όσων βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, χωρίς διακρίσεις λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Παρά τη θύελλα των αντιδράσεων ο ελληνορθόδοξος πρόεδρος του ΣτΕ επέμεινε να γίνει η τελετή («αποκλειστικώς απλή εκδήλωσις, κατ’ έθιμον άλλως τε») και στις 15 Σεπτεμβρίου 2006 ο Χριστόδουλος τέλεσε τον πρώτο αγιασμό από συστάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας. Από την τελετή απουσίαζαν περισσότεροι από τους μισούς δικαστές του ΣτΕ και για να γεμίσει η αίθουσα είχαν προσκληθεί συνταξιούχοι συνάδελφοί τους. Ο κ. Χριστόδουλος εκτός από τις ψαλμωδίες, εκφώνησε και λογύδριο με παραινέσεις προς τους δικαστές και αιχμές κατά των πολιτικών ηγεσιών. Αλλά ήταν ο πρόεδρος του ΣτΕ που άνοιξε την πόρτα στη Μάστιγα του Θεού.
Όμως στον Χριστόδουλο δεν αρκούσε ότι παρά τις αντιδράσεις τελικώς ο «αγιασμός» έγινε. Δύο ημέρες μετά, σε κήρυγμά του από τον Ναό της Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό (17.9.2006), επετέθη με ιδιάζουσα θρασύτητα, με ιταμότητα στους έντιμους δικαστές που διαφώνησαν με την τέλεση αγιασμού και δεν συμπεριφέρθηκαν σαν καντηλανάφτες του:
«Πώς να ερμηνεύσει κανείς την αντίδραση ορισμένων ανώτατων δικαστικών, οι οποίοι αντέδρασαν με το να τελεσθεί αγιασμός στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με γελοία επιχειρήματα που δεν αντέχουν στην κριτική;». Και συνέχισε διερωτώμενος: «Θα συνέβαινε αυτό πριν 10-15 χρόνια, για να μην πω πριν 30, πριν 50 χρόνια, όταν οι σύμβουλοι, οι πρόεδροι, οι αντιπρόεδροι ήταν ολοκληρωμένες προσωπικότητες που έβγαζε κανείς το καπέλο του;». Φυσικά και θα ήταν απείρως δυσκολότερο να συμβεί πριν από 30 και 50 χρόνια, επί ελληνοχριστιανικής δικτατορίας ή στο μετεμφυλιακό ελληνοχριστιανικό κράτος, καταστάσεις τις οποίες νοσταλγεί ο αμετανόητος υπηρέτης της χούντας και μέχρι πρόσφατα επιστολογράφος του «στρατηγού» Παττακού. «Είμαστε μία κοινωνία ελληνοχριστιανική και ελληνορθόδοξη με βαθιά παράδοση» τόνισε στο εν λόγω κήρυγμά του. Κατέληξε λέγοντας: «Σας έδωσα αφορμές και ερεθίσματα, ώστε να ξυπνήσει ο λαός μας, ο Έλληνας. Να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη του τόπου. Ο τόπος αυτόςαξίζει καλύτερη τύχη από αυτή που προετοιμάζουν αυτοί που έχουν στο μυαλό τους άλλα πράγματα που δεν μας τα έλεγαν και δεν μας τα είπαν. Eσπάρησαν σε παλαιότερη εποχή και τώρα ριζωμένα αρχίζουν και δίνουν καρπούς. Χρειάζεται μαχαίρι για να κοπούν αυτά τα νέα φυτά». Τα νέα αυτά φυτά τα έσπειραν οι «εκσυγχρονιστές» και τώρα φυτρώνουν: «Θα ξαναγράψουμε την ιστορία σύμφωνα με αυτά που υπαγορεύει ο δήθεν εκσυγχρονισμός;». Οι εκσυγχρονιστές εξακολουθούν να πολεμούν την Εκκλησία επιδιώκοντας τον «αποχριστιανισμό της Πολιτείας». Και διευκρίνισε: «Μέσα από αυτό το κήρυγμα έκανα μία προσπάθεια έντονης διαμαρτυρίας για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας. Αυτός ο λαός πρέπει να απαιτήσει από τους οιουσδήποτε κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της πατρίδας μας να είναι περισσότερο προσεκτικοί και παραδοσιακοί». Γι’ αυτό και το δελτίο τύπου της Αρχιεπισκοπής φέρει τον τίτλο: «Κήρυγμα διαμαρτυρίας για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας». Έτσι, στις 17.9.2006 ξεκίνησε τη νέα πορεία του προς το λαό, για
«να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη του τόπου»!

Από το γεγονός ότι κάλεσε τις τηλεοράσεις στο εν λόγω κήρυγμα, ότι η Αρχιεπισκοπή εξέδωσε ένα μακροσκελέστατο δελτίο τύπου, από τον οργίλο τόνο που έκανε αυτές τις «καταγγελίες», είναι σαφές ότι θέλει να υποτάξει τους αξιοπρεπείς δικαστές οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να σκύψουν, που δεν προτίθενται να γίνουν ιερείς της Δικαιοσύνης, αλλά να παραμείνουν ανεξάρτητοι λειτουργοί της. Ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών του ΣτΕ μετά το χριστοδουλικό κήρυγμα αναγκάστηκε να προβεί στην ακόλουθη δήλωση:
«Σεβόμαστε την Εκκλησία της Ελλάδος και τον Προκαθήμενό της και δεν επιδείξαμε, δεν επιθυμούμε και δεν προτιθέμεθα να ανοίξουμε ή να συντηρήσουμε οποιαδήποτε διαμάχη». Με άλλα λόγια, οι αξιοπρεπείς δικαστές δεν θα τον ακολουθήσουν.
O μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος έκανε το εξής εύστοχο σχόλιο:
«Νόμιζε ότι είχε να κάνει με δικαστές που θα τους κουβαλούσε ο οιοσδήποτε Γιοσάκης στο γραφείο του για να τους δίνει κατευθύνσεις».

Πόσο βαθιά όμως μπορεί να σκύψουν κάποιοι θρησκόληπτοι δικαστές; Είχε προηγηθεί ένα πιο εξωφρενικό περιστατικό, στον άλλο κορυφαίο θεσμό της ελληνικής Δικαιοσύνης, στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Αντιγράφω από την εφημερίδα «Το Βήμα» της 23.7.2006:
«Βεβαίως εκτός από την υποψηφιότητα του κ. Αγγελάρα συζητούνται και οι υποψηφιότητες άλλων δύο αντιπροέδρων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κυρίως με το κριτήριο της αρχαιότητας, οι οποίες αφορούν τους κκ. Γ. Κούρτη και Γ. Σχοινιωτάκη. Ο κ. Κούρτης μάλιστα πριν από λίγες ημέρες προκάλεσε δυσμενή σχόλια όταν σε εκδήλωση στην οποία παραβρέθηκε έφερε σε δυσχερή θέση και προφανή αμηχανία τον Αρχιεπίσκοπο, όταν έσκυψε να του φιλήσει τα πόδια!
».
Ποιος νομίζετε ότι έγινε, δυο ημέρες αργότερα, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου; Μα φυσικά ο κ. Γ. Κούρτης! Αναρωτιέμαι, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα θα έσκυβε ένας κορυφαίος δικαστής να φιλήσει τα πόδια του θρησκευτικού ηγέτη και δεν θα εκδηλωνόταν κατακραυγή; Θυμάται κανείς τέτοιο περιστατικό, τέτοια εκδήλωση εθελοδουλείας στη νεοελληνική ιστορία σχεδόν δύο αιώνων;

Έτσι, στην ηγεσία των δύο κορυφαίων θεσμών της Δικαιοσύνης (ΣτΕ και Ελεγκτικό) έχουμε πια προέδρους δύο στύλους της Ελληνορθοδοξίας. Η Μάστιγα του Θεού απειλεί εκ νέου να πλήξει τη Δικαιοσύνη και κάποιοι είναι πρόθυμοι να της ανοίξουν τις πόρτες.

Σημείωση:
Αν και το ΣτΕ γίνει ελληνορθόδοξο δικαστήριο, οι συνέπειες στο επίπεδο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ανυπολόγιστες. Ουδείς από όσους όφειλαν –κυβέρνηση, πολιτικές ηγεσίες ή θεσμούς– αντέδρασε. Σημειώνω ότι ούτε αυτή τη φορά αντέδρασανοι «επαγγελματικές» οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τα οποία έχει πόλεμο ο Χριστόδουλος. Όπως δεν αντέδρασαν στις 5 Ιουλίου 2006, όταν ο Χριστόδουλος διεκήρυξε: «Η Εκκλησία θα έλθει σε πολλές συγκρούσεις με το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

[1] Μεταξύ άλλων δικαστών οι οποίοι τιμούν τον ρόλο τους και τη Δικαιοσύνη, ήσαν οι αντιπρόεδροι του ΣτΕ Κ. Μενουδάκος, Γ. Σταυρόπουλος, Γ. Ανεμογιάννης, και Π. Ν. Φλώρος, ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ κ. Κ. Κουσούλης, έντεκα σύμβουλοι Επικρατείας, οι κ.κ. Αγγελική Θεοφιλοπούλου, Ν. Ρόζος, Ελένη Δανδουλάκη, Χ. Ράμμος, Ν. Μαρκουλάκης, Π. Κοτσώνης, Γ. Μαντζουράνης, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Μ. Γκορτζολίδου, Ι. Γράβαρης, Δ. Γρατσίας. Λυπούμαι που δεν έχω τον πλήρη κατάλογο των αξιοπρεπών δικαστών που αντιστάθηκαν.